گفتگوی کعبه با کربلا

صلی الله علیک یا اباعبدلله

گفت با کرب و بلا کعبه ، من از تو برترم

تو بیابانی و من بیت خدای اکبرم

کربلا در پاسخش گفتا اگر تو خانه ای 

من همه خون خدا میجوشد از بام و درم

کعبه گفتا مرد و زن بر گرد من آرد طواف

من مطاف مسلمین از کهتر و از مهترم

کربلا گفتا چه گویی هر شب آدینه من 

میزبان انبیاء از اولین تا آخرم

کعبه گفتا انبیاء بر گرد من گردیده اند 

تو کجا و من کجا تو دیگری من دیگرم

کربلا گفتا که روح انبیاء را کعبه ایست

آن منم ، زیرا مزار زاده ی پیغمبرم

کعبه گفتا مرتضی در من به دنیا آمده

این شرافت بس ، که من خود زادگاه حیدرم

کربلا گفتا علی بوده سه شب مهمان تو

من حسینش را گرفتم تا قیامت در برم

کعبه گفتا من صفا و مروه دارم در کنار

وصف اسمائیل باشد خاطرات هاجرم

کربلا گفتا منم در خیمگاه و قتلگاه ،

سعی هفتاد و دو ثارالله را یاد آورم

کعبه گفتا چاه زمزم را کنار من ببین!!!

سالها و قرن ها جوشد ز دامان کوثرم

کربلا گفتا که زمزم را چه با خون حسین

زمزم تو آب و من خون خدا را ساغرم