| بنازم آنکه دایم گفتگوی کربلا دارد | دلی چون جابر اندر جستجوی کربلا دارد |
| دلش چون کربلا کوی حسین است و نمی داند | که همچون دوردستان آروزی کربلا دارد |
| به یاد کاروان اربعینی با گریه می گوید | به هر جا هست زینب رو به سوی کربلا دارد |
| اگر چه برده از این سر زمین آخر دلی پرخون | ولی دلبستگی از جان به کوی کربلا دارد |
| به یاد آن لب تشنه هنوز این عاشق خسته | به کف جامی لبالب از سبوی کربلا دارد |
| اگر دست قضا مانع شد از رفتن به پابوسش | همی بوسیم خاکی را که بوی کربلا دارد... |
آگاه باش که این ماه معروف به نحوست و بد یمنى است و براى رفع نحوست و بد یمنى چیزى بهتر از صدقه دادن و خواندن دعاها و استعاذات وارده نیست و اگر کسى بخواهد از بلاهاى نازله این ماه،محفوظ بماند،چنانکه محدّث فیض و غیر او فرموده اند،هر روز ده مرته بخواند:
یَا شَدِیدَ الْقُوَى وَ یَا شَدِیدَ الْمِحَالِ یَا عَزِیزُ یَا عَزِیزُ یَا عَزِیزُ ذَلَّتْ بِعَظَمَتِکَ جَمِیعُ خَلْقِکَ فَاکْفِنِی شَرَّ خَلْقِکَ یَا مُحْسِنُ یَا مُجْمِلُ یَا مُنْعِمُ یَا مُفْضِلُ یَا لا إِلَهَ إِلا أَنْتَ سُبْحَانَکَ إِنِّی کُنْتُ مِنَ الظَّالِمِینَ فَاسْتَجَبْنَا لَهُ وَ نَجَّیْنَاهُ مِنَ الْغَمِّ وَ کَذَلِکَ نُنْجِی الْمُؤْمِنِینَ وَ صَلَّى اللَّهُ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ الطَّیِّبِینَ الطَّاهِرِینَ.
کربلا
زمان: سه شنبه هفتم محرم الحرام 61 هجری
تعداد نظامیانی که لباس و سلاح جنگی و حقوق از حکومت غاصب بنی امیه گرفته و به جنگ امام حسین (علیه السلام) آمده بودند را، بالغ بر 30 هزار جنگجو نوشته اند .
عُذَیبُ الهِجانات
زمان: دوشنبه 28 ذی الحجه 60 هجری
چند تن از اهل کوفه با حضرت ملاقات کرده و اوضاع شهر را چنین توصیف کردند: «به اشراف کوفه رشوه های گزاف داده اند و اینک یک دل و یک زبان با تو دشمنی می ورزند و سایر مردم دلشان با توست. اما فردا شمشیرهایشان به روی تو کشیده می شود.»
زَرُود
زمان: دوشنبه 21 ذی الحجه 60 هجری
«زهیر بن قین» که دارای عقیده عثمانی بود، در آن سال مراسم حج را بجای آورده و به کوفه باز می گشت. ناخوشایندترین چیز نزد او فرود آمدن در یک محل با حسین (علیه السلام) بود. هر دو در این منزلگاه به ناچار فرود آمدند. در حالی که زهیر با همراهانش مشغول غذا خوردن بود، حضرت از طریق نماینده ای، “زهیر” را به خیمه اش دعوت کرد، اما او تأملی کرد. همسرش به او گفت: «سبحان الله پسر رسول خدا ترا می خواند و تو اجابت نمی کنی!»
فلسفه قیام ابی عبدالله الحسین (علیه السلام) را در سخنان آن حضرت در آغاز حرکت از مدینه و موضع گیری های ایشان در برابر حوادثی که در منزلگاه های میان راه روی داده است می توان یافت .
مسیر قیام امام حسین (ع) از مدینه تا کربلا + راهنمای تصویری
کاروان حضرت سیدالشهدا (ع) طی این مسیر در شهرهای بسیاری از جمله ذات العرق، الفاید، الحاجز، ثعلبیه، شراف و قصر مقاتل خیمه زد و حوادث فراوانی را در طی این منازل شاهد بودند . امام در طول مسیر به روشنگری و بیان نکات مهم می پرداختند که در کتب تاریخی این خطبه ها ثبت شده است.به همین منظور راهنمای تصویری قیام امام حسین (ع) را آماده کرده ایم که علاوه بر نمایش مسیر کاروان حسینی، شما را از راه و محل اقامت اسراء کربلا نیز آگاه می سازد.
برای مشاهده اینفوگرافی گاه شمار قیام امام حسین (ع) با سایز واقعی 2835 * 5669 تصویر بالا را در رایانه خود ذخیره کرده و مجدداً باز کنید.
تذکر: این مسیر تقریبی است، احتمال دارد برخی از منزلگاه ها -مطابق با برخی از کتب تاریخی- همراه با اندکی تفاوت باشد .
مرحوم شیخ صدوق رحمت الله علیه در کتاب شریف کمال الدین و تمام النعمة ، می‌نویسد :
سئل أبو محمد الحسن بن علی علیهما السلام وأنا عنده عن الخبر الذی روی عن آبائه علیهم السلام : " أن الأرض لا تخلو من حجة لله على خلقه إلی یوم القیامة وأن من مات ولم یعرف إمام زمانه مات میتة جاهلیة " فقال علیه السلام : إن هذا حق کما أن النهار حق ، فقیل له : یا ابن رسول الله فمن الحجة والامام بعدک ؟ فقال ابنی محمد ، هو الامام والحجة بعدی ، من مات ولم یعرفه مات میتة جاهلیة .
از امام حسن عسکری علیه السلام سؤال شد (در حالی که من آن جا بودم ) در بارۀ این روایت که از پدرانش نقل شده بود : « زمین هیچ‌گاه از حجت خدا بر خلق ، تا روز قیامت خالی نخواهد بود و اگر کسی بمیرد و امام زمانش را نشناسد به مرگ جاهلیت مرده است » امام حسن عسکری علیه السلام فرمود : این سخن حقی است ؛ همان طور که روز حق است . از ایشان سؤال شد : ای فرزند رسول خدا ! امام و حجت بعد از شما کیست ؟ فرمود : فرزندم محمد ، او امام و حجت بعد از من است . هر کس بمیرد و او را نشناسد ، به مرگ جاهلیت مرده است .
کمال الدین وتمام النعمة - الشیخ الصدوق - ص 409 – 410 و کفایة الأثر - الخزاز القمی - ص 296 و وسائل الشیعة (آل البیت) - الحر العاملی - ج 16 - ص 246 و مستدرک الوسائل - المیرزا النوری - ج 18 - ص 187 و ... .
بسم الله الرحمن الرحیم
الحمدلله رب العالمین والصلاة والسلام علی محمد و آله الطاهرین.
سلام بر مولا علی، سلام بر امامی که در سجده گاه محراب در حالی شهید عظمت خود شد که بر لبانش نماز جاری بود و در قلبش شوق پروردگار موج می زد. چه زیبا سرود ابوالعلای معری:
علی الدهر من دماء الشهیدین
علی و نجله شاهدان
فهما فی اواخر اللیل فجران
وفی اولیاته شفقان
ثبتا فی قمیصه لیجیء الحشر
مستعدیا الی الرحمن
