آیت‌الله العظمی محمدحسین حسینی مرعشی نجفی در روز پنجشنه ۲۰ صفر ۱۳۱۵ هـ . ق در نجف اشرف، در خانواده‌ای باتقوا پا به عرصه هستی نهاد و پدرش، آیة الله سید شمس الدین محمود مرعشی (۱۲۷۹ ق. ـ۱۳۳۸ ق.) از فقها و مدرّسان علوم اسلامی نجف بود. آیة الله مرعشی نجفی دوران کودکی را در آغوش پر مهر خانواده سپری نمود و با تربیت اسلامی بزرگ شد. مادرش زنی پاک دامن و با ایمان بود که هیچ گاه بدون وضو به او شیر نمی‌داد.
او در ۲۷ سالگی به درجه اجتهاد نایل آمد. آیت الله مرعشی نجفی در نجف، کاظمین، کربلا، سامرا، قم و تهران به تحصیل کرد و از محضر استادانی چون حاج شیخ عبدالکریم حائری یزدی استفاده برد. ایشان از برخی از مراجع عظام تقلید اجازه اجتهاد دریافت کردند که برخی از آنها عبارت‌اند از: آیت الله العظمی آقا ضیاء عراقی، آیت العظمی سید ابوالحسن اصفهانی و آیت الله العظمی شیخ عبدالکریم حایری یزدی.
آیت اللّه مرعشی نجفی با توجّه به محیط خانواده اش که از دیرباز به عنوان خانه علم و فقاهت معروف بود، قسمتی از تحصیلات مقدّماتی حوزه را نزد خاندان خویش فرا گرفت و پس از آن وارد مدارس جدید غیر حوزوی شد و علوم ریاضی و هندسه و جغرافی و دیگر علوم رایج را با نمرات بسیار عالی به پایان رساند. پس از آن نزد دانشمندان بزرگ در رشته های ریاضیات و هیأت و طب به صورت خصوصی دانش اندوخت و روز به روز به اشتیاقش به فراگیری علوم مختلف بیشتر می شد و با چنین شور و شعفی پای به عرصه عظیم علم دیانت نهاد.
آیت اللّه مرعشی نجفی پس از آن که توشه فراوانی از علوم مقدّماتی و پایه برگرفته بود، قدم به تحصیلات دوره سطح فقه و اصول نهاد. نخستین استاد وی در این زمینه پدر بزرگوارش بود. وی علاوه بر تحصیل در علوم فقه و اصول در حلقه های درسی دیگر علوم رایج حوزوی مانند حدیث درایه، رجال و تراجم نیز شرکت می نمود. پس از اتمام تحصیلات سطح و بهره گیری از علوم مختلف قدم به مرحله نهایی تحصیلات حوزوی نهاد و از محضر فقها و مراجع عالی قدر بسیاری سود جست تا جرعه ای از چشمه بی کران علوم الهی در جانش ریخته شود و او را شهابی فروزنده در آسمان علم و فقاهت گرداند.
کوشش های عظیم علمی آیة اللّه مرعشی چنان گسترده بود که تمام بزرگان زبان به ستایش او گشوده اند. عالمان وارسته ای چون شیخ عباس.
و در صفر ۱۴۱۴ هـ . ق برابر هفتم شهریور۱۳۶۹در سن ۹۶ سالگی پس از اقامه آخرین نماز جماعت دارفانی را وداع گفت. ایشان در سراسر عمر با رژیم پهلوی به مبارزه پرداخت، اما نقطه عطف مبارزات این مرجع بزرگ هم‌زمان با اوج‌گیری مبارزات مردم به رهبری امام خمینی (ره) علیه نظام ستم‌شاهی پهلوی در خرداد ۱۳۴۲ بود که تا پیروزی انقلاب اسلامی در بهمن ماه ۱۳۵۷ ادامه داشت.
نظرات (۰) هیچ نظری هنوز ثبت نشده است